هزاران غم بدل اندوته دیرم
|
|
هزار آتش بجان افروته دیرم
|
بیک آه سحر کز دل برآرم
|
|
هزاران مدعی را سوته دیرم
|
****
|
بیته گلشن به چشمم گلخن آیو
|
|
واته گلخن به چشمم گلشن آیو
|
گلم ته گلبنم ته گلشنم ته
|
|
که واته مرده را جان بر تن آیو
|
****
|
غم عشقت ز گنج رایگان به
|
|
وصال تو ز عمر جاودان به
|
کفی از خاک کویت در حقیقت
|
|
خدا دونه که از ملک جهان به
|
****
|
سر سرگشتهام سامان نداره
|
|
دل خون گشتهام درمان نداره
|
به کافر مذهبی دل بسته دیرم
|
|
که در هر مذهبی ایمان نداره
|
****
|
امان از اختر شوریدهی مو
|
|
فغان از بخت برگردیدهی مو
|
فلک از کینه ورزی کی گذاره
|
|
رود خون از دل غمدیدهی مو
|
****
|
بروی ماهت ای ماه ده و چار
|
|
به سرو قدت ای زیبنده رخسار
|
که جز عشقت خیالی در دلم نی
|
|
بدیاری ندارم مو سر و کار
|
****
|
نهالی کن سر از باغی برآرد
|
|
ببارش هر کسی دستی برآرد
|
برآرد باغبان از بیخ و از بن
|
|
اگر بر جای میوه گوهر آرد
|
****
|
غمت در سینهی مو خانه دیره
|
|
چو جغدی جای در ویرانه دیره
|
فلک هم در دل تنگم نهد باز
|
|
هر آن انده که در انبانه دیره
|
****
|
کشم آهی که گردون پر شرر شی
|
|
دل دیوانهام دیوانهتر شی
|
بترس از برق آه سوته دیلان
|
|
که آه سوته دیلان کارگر شی
|
****
|
شبی ناید ز اشکم دیده تر نی
|
|
سرشکم جاری از خون جگر نی
|
شو و روجم رود با نالهی زار
|
|
ته را از حال زار مو خبر نی
|
****
|
غم و درد دل مو بی حسابه
|
|
خدا دونه دل از هجرت کبابه
|
بنازم دست و بازوی ته صیاد
|
|
بکش مرغ دلم بالله ثوابه
|
****
|
بی تو تلواسه دیرم ای نکویار
|
|
زهر در کاسه دیرم ای نکویار
|
میم خون گریه ساقی ناله مطرب
|
|
مصاحب این سه دیرم ای نکویار
|
****
|
اگر دستم رسد بر چرخ گردون
|
|
از او پرسم که این چین است و آن چون
|
یکی را میدهی صد ناز و نعمت
|
|
یکی را نان جو آلوده در خون
|
****
|
چه باغ است اینکه دارش آذرینه
|
|
چه دشت است اینکه خونخوارش زمینه
|
مگر بوم و بر سنگین دلان است
|
|
مگر صحرای عشق نازنینه
|
****
|
کجا بی جای ته ای بر همه شاه
|
|
که مو آیم بدانجا از همه راه
|
همه جا جای ته مو کور باطن
|
|
غلط گفتم غلط استغفرالله
|
****
|
کسیکه ره بفریادم برد نی
|
|
خبر بر سرو آزادم برد نی
|
همه خوبان عالم جمع گردند
|
|
کسیکه یادت از یادم برد نی
|
****
|
به هر شام و سحر گریم بکوئی
|
|
که جاری سازم از هر دیده جوئی
|
مو آن بی طالعم در باغ عالم
|
|
که گل کارم بجایش خار روئی
|
****
|
سمن زلفا بری چون لاله دیری
|
|
ز نرگس ناز در دنباله دیری
|
از آن رو سه بمهرم بر نیاری
|
|
که در سرناز چندین ساله دیری
|
****
|
شبی نالم شبی شبگیر نالم
|
|
ز جور یار و چرخ پیر نالم
|
گهی همچون پلنگ تیر خورده
|
|
گهی چون شیر در زنجیر نالم
|
****
|
وای آن روزی که قاضی مان خدا بی
|
|
به میزان و صراطم ماجرا بی
|
بنوبت میروند پیر و جوانان
|
|
وای آنساعت که نوبت زان ما بی
|
****
|
دل ارمهرت نورزه بر چه ارزه
|
|
گل است آندل که مهر تو نورزه
|
گریبانی که از عشقت شود چاک
|
|
بیک عالم گریبان وابیرزه
|
****
|
برویت از حیا خوی ریته دیری
|
|
دو ابرویت بناز آمیته دیری
|
به سحر دیده در چاه زنخدان
|
|
بسی هاروت دل آویته دیری
|
****
|
ز آهم هفت گردون پر شرر بی
|
|
زمژگانم روان خون جگر بی
|
ته که هرگز دلت از غم نسوجه
|
|
کجا از سوته دیلانت خبر بی
|
****
|
سحرگاهان که اشکم لاوه گیره
|
|
زآهم هفت چرخ آلاوه گیره
|
چنان از دیده ریزم اشک خونین
|
|
که گیتی سر بسر سیلابه گیره
|
****
|
عزیزان موسم جوش بهاره
|
|
چمن پر سبزه صحرا لاله زاره
|
دمی فرصت غنیمت دان درین فصل
|
|
که دنیای دنی بی اعتباره
|
****
|
مرا درد آموه و درمان چه حاصل
|
|
مرا وصل آموه و هجران چه حاصل
|
بسوته بی گل و آلاله بی سر
|
|
سر سوته کله یاران چه حاصل
|
****
|
دلا از دست تنهایی بجانم
|
|
ز آه و نالهی خود در فغانم
|
شبان تار از درد جدایی
|
|
کند فریاد مغز استخوانم
|
****
|
غم عشق تو مادر زاد دیرم
|
|
نه از آموزش استاد دیرم
|
بدان شادم که از یمن غم تو
|
|
خراب آباد دل آباد دیرم
|
****
|
الهی سوز عشقت بیشتر کن
|
|
دل ریشم ز دردت ریشتر کن
|
ازین غم گر دمی فارغ نشینم
|
|
بجانم صد هزاران نیشتر کن
|
****
|
غمم بیحد و دردم بی شماره
|
|
فغان کاین درد مو درمان نداره
|
خداوندا ندونه ناصح مو
|
|
که فریاد دلم بیاختیاره
|
****
|
عزیزان از غم و درد جدایی
|
|
به چشمانم نمانده روشنائی
|
بدرد غربت و هجرم گرفتار
|
|
نه یار و همدمی نه آشنائی
|
****
|
نصیب کس مبو درد دل مو
|
|
که بسیاره غم بیحاصل مو
|
کسی بو از غم و دردم خبردار
|
|
که دارد مشکلی چون مشکل مو
|
****
|
به لامردم مکان دلبرم بی
|
|
سخنهای خوشش تاج سرم بی
|
اگر شاهم ببخشد ملک شیراز
|
|
همان بهتر که دلبر در برم بی
|
****
|
دلی دیرم خریدار محبت
|
|
کز او گرم است بازار محبت
|
لباسی دوختم بر قامت دل
|
|
زپود محنت و تار محبت
|
****
|
خوشا آنانکه تن از جان ندانند
|
|
تن و جانی بجز جانان ندانند
|
بدردش خو گرند سالان و ماهان
|
|
بدرد خویشتن درمان ندانند
|
****
|
دل مو بیتو زار و بی قراره
|
|
بجز آزار مو کاری نداره
|
زند دستان بسر چون طفل بدخو
|
|
بدرد هجرت اینش روزگاره
|
****
|
بوره بلبل بنالیم از سر سوز
|
|
بوره آه سحر از مو بیاموز
|
تو از بهر گلی ده روز نالی
|
|
مو از بهر دلآرامم شو و روز
|
****
|
خداوندا بفریاد دلم رس
|
|
تو یار بیکسان مو مانده بیکس
|
همه گویند طاهر کس نداره
|
|
خدا یار مو چه حاجت کس
|
****
|
دلی دیرم ولی دیوانه و دنگ
|
|
ز دستم شیشهی ناموس بر سنگ
|
ازین دیوانگی روزی برآیم
|
|
که در دامان دلبر برزنم چنگ
|
****
|
همه عالم پر از کرد چه سازم
|
|
چو مو دلها پر از درد چه سازم
|
بکشتم سنبلی دامان الوند
|
|
همواز طالعم زرد چه سازم
|
****
|
قدح بر گیرم و سیر گلان شم
|
|
بطرف سبزه و آب روان شم
|
دو سه جامی زنم با شادکامی
|
|
وایم مست و بسیرلالیان شم
|
****
|
مو از جور بتان دل ریش دیرم
|
|
زلاله داغ بر دل بیش دیرم
|
چو فردا نامه خوانان نامه خوانند
|
|
من شرمنده سر در پیش دیرم
|
****
|
دیم آلالهای در دامن خار
|
|
واتم آلالیا کی چینمت بار
|
بگفتا باغبان معذور میدار
|
|
درخت دوستی دیر آورد بار
|
****
|
خوشا آندل که از خود بیخبر بی
|
|
ندونه در سفر یا در حضر بی
|
بکوه و دشت و صحرا همچو مجنون
|
|
پی لیلی دوان با چشم تر بی
|
****
|
همه دل ز آتش غم سوتنی بی
|
|
بهرجان سوز هجر افروتنی بی
|
که از دست اجل بر تن قبائی
|
|
اگر شاه و گدائی دوتنی بی
|
****
|
قلم بتراشم از هر استخوانم
|
|
مرکب گیرم از خون رگانم
|
بگیرم کاغذی از پردهی دل
|
|
نویسم بهر یار مهربانم
|
****
|
محبت آتشی در جانم افروخت
|
|
که تا دامان محشر بایدم سوخت
|
عجب پیراهنی بهرم بریدی
|
|
که خیاط اجل میبایدش دوخت
|
****
|
الهی ار بواجم ور نواجم
|
|
ته دانی حاجتم را مو چه واجم
|
اگر بنوازیم حاجت روا بی
|
|
وگر محروم سازی مو چه ساجم
|
****
|
مو آن دلدادهی بی خانمانم
|
|
مو آن محنت نصیب سخت جانم
|
مو آن سرگشته خارم در بیابان
|
|
که چون بادی وزد هر سو دوانم
|
****
|
نمیدانم که رازم با که واجم
|
|
غم و سوز وگدازم با که واجم
|
چه واجم هر که ذونه میکره فاش
|
|
دگر راز و نیازم با که واجم
|
****
|
سر کویت بتا چند آیم و شم
|
|
ز وصلت بی نوا چند آیم و شم
|
بکویت تا ببیند دیده رویت
|
|
نترسی از خدا چند آیم و شم
|
****
|
بوره کز دیده جیحونی بسازیم
|
|
بوره لیلی و مجنونی بسازیم
|
فریدون عزیزم رفتی از دست
|
|
بوره کز نو فریدونی بسازیم
|
****
|
گلی که خود بدادم پیچ و تابش
|
|
باشک دیدگانم دادم آبش
|
درین گلشن خدایا کی روا بی
|
|
گل از مو دیگری گیرد گلابش
|
****
|
زعشقت آتشی در بوته دیرم
|
|
در آن آتش دل و جان سوته دیرم
|
سگت ار پا نهد بر چشمم ایدوست
|
|
بمژگان خاک پایش روته دیرم
|
****
|
به آهی گنبد خضرا بسوجم
|
|
فلک را جمله سر تا پا بسوجم
|
بسوجم ار نه کارم را بساجی
|
|
چه فرمائی بساجی یا بسوجم
|
****
|
اگر جسمم بسوزی سوته خواهم
|
|
اگر چشمم بدوزی دوته خواهم
|
اگر باغم بری تا گل بچینم
|
|
گلی همرنگ و همبوی ته خواهم
|
****
|
سر کوه بلند چندان نشینم
|
|
که لاله سر بر آره مو بچینم
|
الاله بیوفا بی بیوفا بی
|
|
نگار بیوفا چون مو گزینم
|
****
|
ز وصلت تا بکی فرد آیم و شم
|
|
جگر پر سوز و پر درد آیم و شم
|
بموگوئی که در کویم نیایی
|
|
مو تا کی با رخ زرد آیم و شم
|
****
|
خوشا روزی که دیدار ته وینم
|
|
گل و سنبل ز رخسار ته چینم
|
بیا بنشین که تا وینم شو و روز
|
|
جمالت ای نگار نازنینم
|
****
|
دلم زار و حزینه چون ننالم
|
|
وجودم آتشینه چون ننالم
|
بمو واجن که طاهر چند نالی
|
|
چو مرگم در کمینه چون ننالم
|
****
|
بیته گلشن چو زندان بچشمم
|
|
گلستان آذرستان بچشمم
|
بیته آرام و عمر و زندگانی
|
|
همه خواب پریشان بچشمم
|
****
|
بشو یاد تو ای مه پاره هستم
|
|
بروز از درد و غم بیچاره هستم
|
تو داری در مقام خود قراری
|
|
مویم که در جهان آواره هستم
|
****
|
غریبی بس مرا دلگیر دارد
|
|
فلک بر گردنم زنجیر دارد
|
فلک از گردنم زنجیر بردار
|
|
که غربت خاک دامنگیر دارد
|
****
|
هر آن دلبر که چشم مست دیره
|
|
هزاران دل چو ما پا بست دیره
|
میان عاشقان آن ماه سیما
|
|
چو شعر مو بلند و پست دیره
|
****
|
قضا رمزی زچشمان خمارش
|
|
قدر سری ز زلف مشگبارش
|
مه و مهر آیتی ز آنروی زیبا
|
|
نکویان جهان آئینه دارش
|
****
|
شبی کان نازنینم در بر آیو
|
|
گذشته عمرم از نو بر سر آیو
|
همه شو دیدهی مو تا سحرگاه
|
|
بره باشد که یارم از در آیو
|
****
|
دلا راهت پر از خار و خسک بی
|
|
گذرگاه تو بر اوج فلک بی
|
شب تار و بیابان دور منزل
|
|
خوشا آنکس که بارش کمترک بی
|
****
|
دلی چون مو بغم اندوته ای نی
|
|
زری چون جان مو در بوتهای نی
|
بجز شمعم ببالین همدمی نه
|
|
که یار سوته دل جز سوتهای نی
|
****
|
شبم از روز و روز از شو بتر بی
|
|
دل آشفتهام زیر و زبر بی
|
شو و روز از فراقت نالهی مو
|
|
چو آه سوته جانان پر شرر بی
|
****
|
خور آئین چهرهات افروتهتر بی
|
|
بجانم تیر عشقت دوتهتر بی
|
چرا خال رخت دونی سیاهه
|
|
هر آن نزدیک خور بی سوتهتر بی
|
****
|
صفا هونم صفا هونم چه جابی
|
|
که هر یاری گرفتم بیوفا بی
|
بشم یکسر بتازم تا به شیراز
|
|
که در هر منزلی صد آشنا بی
|
****
|
بمو واجی چرا ته بیقراری
|
|
چو گل پروردهی باد بهاری
|
چرا گردی بکوه و دشت و صحرا
|
|
بجان او ندارم اختیاری
|
****
|
مو آن باز سفیدم همدانی
|
|
لانه در کوه دارم سایبانی
|
ببال خود پرم کوهان بکوهان
|
|
بچنگ خود کرم نخجیر بانی
|
****
|
عزیزا مردی از نامرد نایو
|
|
فغان و ناله از بیدرد نایو
|
حقیقت بشنو از پور فریدون
|
|
که شعله از تنور سرد نایو
|
****
|
بدام دلبری دل مبتلا بی
|
|
که هجرانش بلا وصلش بلا بی
|
درین ویرانه دل جز خون ندیدم
|
|
نه دل گویی که دشت کربلا بی
|
****
|
دل دیوانهام دیوانهتر شی
|
|
خرابه خانهام ویرانهتر شی
|
کشم آهی که گردون را بسوجم
|
|
که آه سوته دیلان کارگر شی
|
****
|
قدم دایم زبار غصه خم بی
|
|
چو مو خونین دلی در دهر کم بی
|
زغم یکدم مو آزادی ندیرم
|
|
دل بیچارهی مو کوه غم بی
|
****
|
جهان خوان و خلایق میهمان بی
|
|
گل امروز مو فردا خزان بی
|
سیه چالی که نامش را نهند گور
|
|
بما واجن که اینت خانمان بی
|
****
|
سحرگان که بلبل بر گل آیو
|
|
بدامان اشک چشمم گل گل آیو
|
روم در پای گل افغان کنم سر
|
|
که هر سوته دلی در غلغل آیو
|
****
|
گلان فصل بهاران هفتهای بی
|
|
زمان وصل یاران هفتهای بی
|
غنیمت دان وصال لاله رویان
|
|
که گل در لاله زاران هفتهای بی
|
****
|
شبی خواهم که پیغمبر ببینم
|
|
دمی با ساقی کوثر نشینم
|
بگیرم در بغل قبر رضا را
|
|
در آن گلشن گل شادی بچینم
|
****
|
زهجرانت هزار اندیشه دیرم
|
|
همیشه زهر غم در شیشه دیرم
|
ز نا سازی بخت و گردش چرخ
|
|
فغان و آه و زاری پیشه دیرم
|
****
|
بروی دلبری گر مایلستم
|
|
مکن منعم گرفتار دلستم
|
خدا را ساربان آهسته میران
|
|
که من واماندهی این قافلستم
|
****
|
بی ته سر در بیابانم شو و روز
|
|
سرشک از دیده بارانم شو و روز
|
نه بیمارم که جایم میکری درد
|
|
همیدانم که نالانم شو و روز
|
****
|
همه روزم فغان و بیقراری
|
|
شوان بیداری و فریاد و زاری
|
بمو سوجه دل هر دور و نزدیک
|
|
ته از سنگین دلی پروا نداری
|
****
|
بمیرم تا ته چشمتر نبینی
|
|
شرار آه پر آذر نبینی
|
چنانم آتش عشقت بسوجه
|
|
که از مو مشت خاکستر نبینی
|
****
|
وای آن روجی که در قبرم نهند تنگ
|
|
ببالینم نهند خشت و گل و سنگ
|
نه پای آنکه بگریزم ز ماران
|
|
نه دست آنکه با موران کنم جنگ
|
****
|
بدل چون یادم از بوم و بر آیو
|
|
سر شگم بیخود از چشم تر آیو
|
از آن ترسم من بر گشته دوران
|
|
که عمرم در غریبی بر سر آیو
|
****
|
ز دست چرخ گردون داد دیرم
|
|
هزاران ناله و فریاد دیرم
|
نشنید دستانم با خس و خار
|
|
چگونه خاطر خود شاد دیرم
|
****
|
دلا راه تو پر خار و خسک بی
|
|
درین ره روشنایی کمترک بی
|
گر از دستت بر آید پوست از تن
|
|
بیفکن تا که بارت کمترک بی
|
****
|
دلی دیرم چو مو دیوانه و دنگ
|
|
زده آئینه هر نام بر سنگ
|
بمو واجند که بی نام و ننگی
|
|
هر آن یارش تویی چه نام و چه ننگ
|
****
|
سرم بالین تنم بستر نداره
|
|
دلم جز شوق ته در سر نداره
|
نهد دور از ته هر کس سر ببالین
|
|
الهی سر ز بالین بر نداره
|
****
|
سیاهی دو چشمانت مرا کشت
|
|
درازی دو زلفانت مرا کشت
|
به قتلم حاجت تیر و کمان نیست
|
|
خم ابرو و مژگانت مرا کشت
|
****
|
بلا رمزی ز بالای ته باشد
|
|
جنون سری ز سودای ته باشد
|
بصورت آفرینم این گمان بی
|
|
که پنهان در تماشای ته باشد
|
****
|
نگارینا دل و جانم ته دیری
|
|
همه پیدا و پنهانم ته دیری
|
نمیدانم که این درد از که دیرم
|
|
همیدانم که درمانم ته دیری
|
****
|
مو آن محنت کش حسرت نصیبم
|
|
که در هر ملک و هر شهری غریبم
|
نه بو روزی که آیی بر سر من
|
|
بوینی مرده از هجرحبیبم
|
****
|
بغیر ته دگر یاری ندیرم
|
|
به اغیاری سر و کاری ندیرم
|
بدکان ته آن کاسد متاعم
|
|
که اصلا روی بازاری ندیرم
|
****
|
بوره جانا که جانانم تویی تو
|
|
بوره یارا که سلطانم تویی تو
|
ته دونی خود که مو جز تو ندونم
|
|
بوره بوره که ایمانم تویی تو
|
****
|
سرم سودای گیسوی ته دیره
|
|
دلم میل گل روی ته دیره
|
اگر چشمم بماه نو کره میل
|
|
نظر بر طاق ابروی ته دیره
|
****
|
اگر دردم یکی بودی چه بودی
|
|
وگر غم اندکی بودی چه بودی
|
به بالینم طبیبی یا حبیبی
|
|
ازین هر دو یکی بودی چه بودی
|
****
|
مو آن رندم که عصیان پیشه دیرم
|
|
بدستی جام و دستی شیشه دیرم
|
اگر تو بیگناهی رو ملک شو
|
|
من از حوا و آدم ریشه دیرم
|
****
|
گرم خوانی ورم رانی ته دانی
|
|
گرم درتش بسوزانی ته دانی
|
ورم بر سر زنی الوند و میمند
|
|
همی واجم خدا جانی ته دانی
|
****
|
نگار تازه خیز ما کجایی
|
|
بچشمان سرمه ریز ما کجایی
|
نفس بر سینهی طاهر رسیده
|
|
دم رفتن عزیز ما کجایی
|
****
|
چه خوش بیمهربانی هر دو سر بی
|
|
که یکسر مهربانی دردسر بی
|
اگر مجنون دل شوریدهای داشت
|
|
دل لیلی از آن شوریده تر بی
|
****
|
به خنجر گر برآرند دیدگانم
|
|
در آتش گر بسوزند استخوانم
|
اگر بر ناخنانم نی بکوبند
|
|
نگیرم دل ز یار مهربانم
|
****
|
من آن شمعم که اشکم آتشین بی
|
|
که هر سوته دلی حالش همین بی
|
همه شب گریم و نالم همه روز
|
|
بیته شامم چنان روزم چنین بی
|
****
|
تو آری روز روشن را شب از پی
|
|
شده کون و مکان از قدرتت حی
|
حقیقت بشنو از طاهر که گردید
|
|
بیک کن خلقت هر دو جهان طی
|
****
|
شب تار است و گرگان میزنند میش
|
|
دو زلفانت حمایل کن بوره پیش
|
از آن کنج لبت بوسی بموده
|
|
بگو راه خدا دادم بدرویش
|
****
|
دلی دیرم چو مرغ پا شکسته
|
|
چو کشتی بر لب دریا نشسته
|
تو گویی طاهرا چون تار بنواز
|
|
صدا چون میدهد تار گسسته
|
****
|
مو آن دل داده یکتا پرستم
|
|
که جام شرک و خود بینی شکستم
|
منم طاهر که در بزم محبت
|
|
محمد را کمینه چاکرستم
|
****
|
الهی ای فلک چون مو زبون شی
|
|
دلت همچون دل مو غرق خون شی
|
اگر یک لحظه ام بی غم بوینی
|
|
یقین دانم کزین غم سرنگون شی
|
****
|
مدامم دل پر از خون جگر بی
|
|
چو شمع آتش بجان و دیده تر بی
|
نشینم بر سر راهت شو و روز
|
|
که تا روزی ترا بر مو گذر بی
|
****
|
بنادانی گرفتم کوره راهی
|
|
ندانستم که میافتم بچاهی
|
بدل گفتم رفیقی تا به منزل
|
|
ندانستم رفیق نیمه راهی
|
****
|
من آن رندم که گیرم از شهان باج
|
|
بپوشم جوشن و بر سر نهم تاج
|
فرو ناید سر مردان به نامرد
|
|
اگر دارم کشند مانند حلاج
|
****
|
زمشکتر سیهتر سنبلت بی
|
|
هزاران دل اسیر کاکلت بی
|
زآه و ناله تاثیری ندیدم
|
|
زخارا سختتر گویا دلت بی
|
****
|
نپرسی حال یار دلفکارت
|
|
که هجران چون کند با روزگارت
|
ته که روز و شوان در یاد مویی
|
|
هزارت عاشق با مو چه کارت
|
****
|
همه شو تا سحر اختر شمارم
|
|
که ماه رویت آیو در کنارم
|
شوان گوشم بدر چشمم براهت
|
|
گذاری تا بکی در انتظارم
|
****
|
شبی دیرم زهجرت تار تارو
|
|
گرفته ظلمتش لیل و نهارو
|
خداوندا دلم را روشنی ده
|
|
که تا وینم جمال هشت و چارو
|
****
|
دلم میل گل روی ته دیره
|
|
سرم سودای گیسوی ته دیره
|
اگر چشمم بماه نو کره میل
|
|
نظر بر طاق ابروی ته دیره
|
****
|
الاله کوهساران هفته ای بی
|
|
بنفشه جو کناران هفتهای بی
|
منادی میکره شهرو به شهرو
|
|
وفای گلعذاران هفتهای بی
|