|
|
فرقه های مختلف مسیحت
+ نویسنده علی مرادی در یک شنبه 24 آذر 1392 |
امروزه دیانت مسیحی به فرق گوناگونی تقسیم شده است که مهم ترین آن ها 3 فرقه ی اصلی هستند به نام های کاتولیک، ارتدوکس و پروتستان. در داخل این فرق اصلی علی الخصوص فرقه ی پروستان، چندین زیر شاخه وجود دارد که تا حد امکان برخی از اصلی ترین آن ها را توضیح خواهم داد. در ابتدا باید عرض کنم که این وبلاگ از دیدگاه یک کاتولیک به نگارش در می آید ولی برای آن که از روی غرض های فرقه ای به مطالب نپردازم سعی کرده ام که تفکرات خود را کنار گذاشته با تاریخ حرکت کرده و آن طور که این سه فرقه هستند، آن را به شما معرفی کنم. طبیعی است که در آخر نظر شخصی خودم را هم اضافه می کنم که حتما در پست های بعدی که اضافه کردم آن را می گویم. باز تأکید می کنم که مسیحیت تنها دارای همین سه شاخه ی اصلی است و هر کسی که ادعا کند بیرون از این سه شاخه است از راست دینی مسیحی خارج است و دیگر نام ایشان مسیحی خوانده نمی شود. به عنوان نمونه باید فرقه های مثل مورمون ها، شاهدان یهوه، یگانه انگارن، جیزس اونلی ها، مدالیسیت ها و بسیاری از این ادیان ساختگی(دقت کنید که می گویم ادیان نه فرقه ای فرق مسیحیت) که خود را مسیحی می دانند و نیستند اشاره کنم. ابتدا بهتر می دانم چند مورد از ایمان های مشترک کلیساهای مختلف مسیحی از این سه فرقه که نقاط اشتراک هست را ذکر کنم. از جمله ی این موارد می توان به تثلیث، تجسم پسر خدا و مردن او بر روی زمین برای نجات همه ی انسان ها و قیامت و بازگشت او، هم چنین داوری آخر و بسیاری نقاط مشترک دیگر که همه ی شاخه های مختلف مسیحی آن ها را می پذیرند. پس همه در چارچوب راست دینی هساتند. حال از بزرگترین(با قدمت ترین و پر جمعیت ترین در حال حاضر) فرقه ی مسیحی یعنی کلیسای کاتولیک آغاز می کنیم:
کلیسای کاتولیک: واژه ی کاتولیک اصطلاحا به معنای جامع است. کلیسای کاتولیک به معنای کلیسای جامع است. پدران کلیسا، کلیسا را به این نام یاد می کردند. در شورای نیقیقه که مورد پذیرش همه ی فرق مسیحی است این گونه می خوانیم: ما ایمان داریم به یک کلیسای مقدس و کاتولیک(جامع) و رسولی. نام این کلیسا از روزی که کلیسا بر زمین بوده است (به نام کلیسا و لااقل از سال 100 میلادی به این سمت) وجود داشته است. البته این را باید پذیرفت که کلیسای کاتولیک در طول 20 قرن تحولات بسیار و هم چنین فراز و نشیب های مختلفی را داشته است و همانند دیگر کلیساها قطعا دارای مشکلات و ایرادات و اشتباهات فراوانی بوده است(زیرا کلیسا نهادی 100 در صد الهی و 100 درصد انسانی است). کلیسای کاتولیک خود را به پطرس رسول (رسولی که عیسی، کلیسا را به وی سپرد بر طبق متی 16: 18-19)، نسبت می دهد. پطرس رسول، کلیسای رم را بنا کرد و در همان رم نیز شهید شد و کسی که او به عنوان اسقف بعد از خودش در رم دستگذاری کرده است دارای مأموریت پطرس است و این گونه سلسله مراتب پاپ ها شکل گرفته است. ایمان کلیسای کاتولیک بر مبنای سه منبع است. 1- کتاب مقدس 2- سنت رسولان 3- اجماع کلیسا در این میان کلیسا معتقد است که این سه ایمان کلیسا را به وجود می آورد و تقویت کرده و رشد می دهد. کتاب مقدس از سنت رسولان برتر نیست و سنت نیز از کلام خدا برتر نیست. بلکه هر سه با هم اصول ایمان مسیحی را شکل می دهند. طبیعتا این الزام وجود داد که هیچ کدام از این سه با هم در تناقض نباشند. سخنانی که رسولان به طور شفاهی به کلیساهای خودشان می گفتند(فیلیپیان 4: 9، 2 تسالونیکیان 15:2 و ...) و نیز پدران مقدس کلیسا سخنانی که از سنت رسولان بر جای مانده بود، سنت را تشکیل می دهد و چون بر طبق کلام خدا، روح القدس کلیسا را به حقیقت کامل خواهد رساند، مکاشفه ی خدا در سنت رسولی و در آموختن کلام خدا ادامه دارد و خواهد داشت. اجماع کلیسایی(که خطا ناپذیر است، چون کلیسا پر از روح خداست) ، برای شرایط امروز ما ایمان را تعریف می کند. کلیسای کاتولیک همیشه و در طول سال های سخت قبل از سلطنت کنستانتین (که امپراطوری روم را مسیحی کرد) با بدعت های مختلف جنگید و پس از کنستانتین نیز در برابر حمله های مختلف الاهیاتی بسیاری بدعت گذار جنگید و از ایمان مسیحی به همان گونه که بود حفاظت کرد. از جمله مناقشاتی که در آن روزگار وجود داشت و کلیسای کاتولیک از راست دینی حمایت کرد می توان به وجود چندین بدعت اعم از بدعت ناستیکی، مناقشه ی پلاگیوسی، بدعت آریوسی و ... پرداخت که به حق ایمان امروزمان را از هر فرقه ای که باشیم مدیون کلیسای کاتولیک هستیم. کلیسایی که با تمام قدرت و البته با تمام توان خود بر سر راه این بدعت ها ایستاد و نگذاشت که کلیسا از مسیر صحیح خودش که همانا راست دینی بر طبق انجیل است خارج شود. قابل تأمل است که تا سال 1024 میلادی(که به شقاق کبیر معروف است)، کلیسا واقعا دارای یک شاخه ی اصلی به نام کلیسای کاتولیک بود که به دلایلی که در ذیل به آن می پردازیم بعدا منقسم شد. یعنی از 2000 سال حیات کلیسا که تا امروز ادامه داشته است، مسیحیت بیشی از نیمی از خودش را در درون کلیسای کاتولیک می دید. از جمله مسائلی که در کلیسای کاتولیک بحث انگیز است، یکی تبدیل نان و شراب به بدن و خون مسیح، دیگری تکریم مریم به عنوان مادر خدا و ... است. لازم به ذکر است که اگر بخواهیم از دیدگاه کاتولیکی به این قضایا نگاه کنیم آن وقت این موارد برای کلیساهایی که آن را نمی پذیرند قابل بحث و جاس سوال است. مسائلی که کلیسای کاتولیک ان را جزو ایمان خود می داند و عدول از آن را نوعی بدعت می داند. باید بگویم که گفتارهای کلیسای کاتولیک و اصول ایمانی این کلیسا بر طبق روز پیش می رود و می توان شورای واتیکان دوم (1962- 1965) را نقطه ی عطفی در تاریخ این کلیسا دانست. شورایی که باعث شد بسیاری از خرافات قدیمی در این کلیسا از میان رفته و کلیسا را به جهت راست دینی قدیمی خود بازگرداند. در حال حاضر بیش از یک میلیارد نفر مسیحی کاتولیک در جهان وجود دارد که کشورهایی نظیر اسپانیا، ایتالیا، ایرلند و بسیاری از کشورهای آفریقایی و حتی آسیایی از پیروان این فرقه هستند.
کلیسای ارتودکس: این کلیسا از زمان شقاق کبیر (سال 1024 میلادی) رسما فعالیت خود را آغاز کرد و خود را از کلیسای کاتولیک جدا دانسته و به طور مستقل رهبر دیگری را برای خود برگزید. مشکلی که در آن دوران وجود داشت بر سر مسئله ی برتری پاپ بود. کلیسای کاتولیک و پاپ را به عنوان جانشین پطرس پذیرفته بود و همه ی مسیحیان به این امر ایمان داشتند، ولی ظاهرا در سال 1024 مشکلات قدیمی بین دو حوزه ی لاتین زبان (مسیحیان لاتین زبان و غربی تر) و یونانی زبان (شرقی تر، کنستانتینوپل) سرباز کرد. جنگی بر سر مقام اسقف اسقفان (پاپ)، بین کرسی رم(محل اصلی سلسله ی پاپی) و کرسی یونان در گرفت که در نتیجه ی این جنگ قدرت(که کلیساهای کاتولیک و ارتودکس از آن با تاسف یاد می کنند) پاتریارک یونان رسما خود را از پاپ جدا دانسته(کلیسای کاتولیک را منحرف شده دانست) و مقام خواهی کرد. در آن دوران این دو مکان(یونان، شرق امپراطوری) و رم(غرب امپراطوری) بر سر برخی از مطالب الاهیاتی نیز با هم اختلاف نظر داشتند که این ها باعث شد یک سری بهانه پیدا شود تا جدایی آخر صورت گیرد. از این میان می توان به مسئله ی صدور روح اشاره کرد. کلیسای کاتولیک پذیرفته بود که روح القدس هم از پدر و هم از پسر صادر می شود ولی حوزه ی یونانی این را نمی پذیرفت و صدور روح را فقط از پدر می دانست. این مسئله شاید امروز برای ما کوچک و بی اهمیت جلوه کند ولی در الاهیات مسوله ای بزرگ بوده است و به عنوان یک بهانه ی خوب برای جدایی این کلیسا ها از یک دیگر کارگر هم افتاد. پس پاتریارک یونان کلیسای کاتولیک را بدعت گذار نامیده و آن را تکفیر کرد و در عملی مشابه کلیسای کاتولیک نیز کلیسای ارتودکس را منحرف نامیده و آن را تکفیر کرد.
باید یادآور شوم که لفظ ارتودکس به معنای راست دینی است و از آن جهت که کلیسای ارتودکس، کلیسای کاتولیک را انحراف یافته می دانست این نام را بر خود گذاشت تا معیار اصلی راست دینی را مشخص سازد(البته به دید خودشان). کلیسای ارتودکس بسیار نزدیک به کلیسای کاتولیک بوده و ایمان آن ها از سنت و کتاب مقدس یعنی از این دو ریشه سرچشمه می گیرد. امروزه در نهضت وحدت کلیساها روابط بسیار نزدیکی بین کلیساهای ارتودکس و کلیسای کاتولیک برقرار شده است و از آن جمله می توان برداشتن تکفیر متقابل را (که در سال 1024 صورت گرفته بود) یادآور شد. کشورهای مختلف مسیحی را می توان فرقه ی غالبشان را ارتودکس دانست که از آن جمله است: یونان، روسیه، برخی کشورهای آمریکای لاتین و در خوزه ی شرق، ارمنستان و ... از این فرقه تبعیت می کنند. معمولا در میان مسیحیان، این دو فرقه را کلیساهای سنتی می نامند که از دیدگاهی صحیح است. زیرا کلیساهای پروتستان منبع ایمانشان از سنت نیست (حتی اگر فقط این یک ادعا باشد). بهتر است این دو کلیسا را کلیساهای تاریخی بدانیم، زیرا که لااقل از قرن 11 این دو کلیسا وجود داشته و به حیات خود تا به امروز ادامه داده اند. ادامه دارد.... نظرات شما عزیزان:
|
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: